Het Belgisch Kampioenschap lag nog half verteerd op de maag of we moesten al weer vol aan de bak in de Beker van België.
Aan de start kwam uiteraard Mathias Vanoverberghe die zijn top 5 notering graag weer wou verstevigen. Wie er bij was op het clubkampioenschap herinnert zich vast dat Mathias tijdens het podiuminterview deze race al noemde als één van de hoofddoelen van het seizoen. In steun kreeg hij alvast stuk voor stuk toppers mee: Niels De Rooze, Emiel Planckaert, Kenneth Caethoven, Lars Van Coppenolle, Jens Vandenbogaerde en nieuwe man Kasper Saver.
In de wetenschap dat een loodzwaar parcours met passages in het Heuvelland werd voorgeschoteld, moest het met zo’n team mogelijk zijn om een slag te slaan in de klassementen. Het startschot galmde nog na in de oren van de toeschouwers toen een kopgroep van 9 man tot stand kwam met daarbij Mathias en Kasper. Zij konden een kleine minuut nemen en zo de hele heuvelzone overleven met een dubbele passage over de Kemmelberg, Monteberg, Scherpenberg en Lettenberg. De eerste 4 uit het klassement hadden de boot gemist en zetten hun troepen aan het werk om de vluchters tot de orde te roepen.
Bij het ingaan van de 4 plaatselijke ronden in Wervik hadden de 9 vluchters nog een bonus van 40 seconden. In de tweede plaatselijke ronde dunde de kopgroep uit tot 5 renners op de beruchte kasseien van de Molenhoek. Nog steeds vooraan: Mathias en Kasper. Een beperkt peloton kon onder impuls van VP Consulting – het team van de leider in de stand – en Vetrapo, naderen tot op 18 seconden.
Mede dankzij een sterk ploegenspel aan onze kant kwam de totale hergroepering er niet. Waar het peloton niet in slaagde lukte wel nog voor een moedig drietal waaronder Niels De Rooze: zij konden in volle finale nog de oversteek maken naar de kopgroep. Zo kregen we vooraan een 8-tal dat zou strijden voor de overwinning. Van die 8 dus zowaar 3 man van ons team: ongeziene weelde was het op niveau van de Beker van België. Het was zaak om het hoofd koel te houden en de troeven op de juiste manier uit te spelen. Kasper en Mathias poogden beurtelings weg te springen, tevergeefs. Het zag er even uit dat het een sprint met 8 zou worden, een sprint waarin we uiteraard vol op de snelle benen van Niels konden gokken. Nadat hij 2km voor het einde nog even de rol vooraan dreigde te lossen, kon Mathias op wilskracht en grinta alsnog terugkomen en zelfs net voor de laatste bocht nog een alles of niets poging inzetten. Niels en Kasper die op kop reden konden perfect het ploegenspel spelen waardoor Mathias zich naar de mooiste overwinning in zijn carrière spurtte.
Het is alvast een bekroning op een schitterend seizoen dat nog lang niet afgelopen is.
Niels werd 6de, Kasper legde na een hele wedstrijd in de aanval beslag op de 7de plaats, Jens werd 18e en Lars 25ste (hierdoor legden we met ons team beslag op 20% van de top 25). Iets verderop werden Emiel 63ste en Kenneth 82ste.
Voor de klassementen werd het een perfecte dag: we wonnen niet alleen de wedstrijd, we pakten ook de dagzege in het ploegenklassement, Mathias schuift op naar plaats 3 in de individuele ranking en ook als team komen we weer op plek 3.
Ploegleider Rik Roose was uiteraard bijzonder tevreden, niet alleen om de dagzege maar ook zeker om de collectieve teamprestatie om duimen en vingers af te likken. We kunnen met vertrouwen vooruitblikken naar wat nog komt!
Tekst Juan Alleman, Rik Roose Foto’s Wielerfoto’s Els