Na de eerste manche van de Beker van België stond voorbije zondag al de tweede wedstrijd van het regelmatigheidscriterium op het programma. Voor de Grote Prijs Remo Frit kwamen we in gewijzigde slagorde aan de start: Mathias Vanoverberghe, Kenneth Caethoven, Sven Noels en Niels De Rooze kregen dit keer het gezelschap van Aiko Muylle, Ibe Vandromme en Quinten Declercq. Voor Ibe en Quinten betekende het meteen de vuurdoop op het Interclub-niveau.
Met de Grote Prijs Remo Frit kreeg het peloton van 165 renners een vlak parcours over 160km in het Antwerpse havengebied voorgeschoteld. Belangrijkste moeilijkheidsfactor in deze wedstrijd is klassiek de wind. Deze keer bleek deze echter niet in het voordeel te blazen van de jongens die een lange vlucht in gedachten hadden. Zoals zo vaak dit jaar was opnieuw Mathias Vanoverberghe één van de strijdlustigen die poogde een groepsspurt te ontlopen. Al in de tweede van 11 ronden koos hij samen met één andere kompaan voor de aanval. Het wegvallen van zijn vluchtgezel leidde tot een ongelijke strijd van één man tegen de rest waardoor Mathias wijselijk besloot om zich terug te laten zakken naar het peloton en een nieuwe kans af te wachten. In een volgende ontsnapping die naam waardig kregen we in verschillende stappen een kopgroep van 13 renners waaronder Kenneth Caethoven. Mede door een gebrekkige samenwerking voorin bleef deze vlucht niet langer dan een drietal ronden uit de greep van het peloton. Meer en meer leek ook deze manche van de Beker uit te draaien op een beslissing in het ultieme slot van de wedstrijd. Voor ons team was het opnieuw Mathias Vanoverberghe die in de slotronde nog zijn laatste troeven op tafel gooide in een poging om de zege naar zich toe te trekken. Hij werd slechts in de laatste kilometer door een kleine groep ontsnapten bijgehaald om uiteindelijk nog knap een zevende plaats uit de brand te slepen. Daarachter werd Niels De Rooze in de groepssprint nipt geklopt waardoor hij beslag kon leggen op de 10e plaats in de uitslag. Sven Noels werd 20e. Ibe liet in zijn eerste Interclub een 54e plaats optekenen. Kenneth werd 65e en Aiko 116e. Quinten loste de verwachtingen als eerstejaarsbelofte mooi in maar kreeg na bijna 3 uur wedstrijd af te rekenen met mechanische pech.
Ploegleider Rik sprak van een mooie reactie na de vorige wedstrijd in Galmaarden: “We missen met Mathias op twee verschillende momenten het geluk dat hij geen sterke medestander mee op pad kreeg zowel bij het begin als aan het eind van de wedstrijd. Met één of twee sterke mannetjes extra naast hem in de ontsnappingen had dit een ander verhaal kunnen zijn. Dat hij na die inspanningen toch nog beslag kan leggen op een dichte ereplaats bewijst nogmaals de goede vorm waarin hij verkeert. Vroeg of laat zal er toch loon naar werken komen ook. Met ook nog Niels en Sven die zich mooi weten te plaatsen in de top 20 halen we hier de zege in het ploegenklassement binnen. Daardoor springen we in de tussenstand van plaats 13 naar plaats 6 en komen we toch onder de mensen te staan. Ook in de individuele ranking maken we een opmars met Mathias die op plaats 15 en Niels die op plaats 19 komt. Hopelijk kunnen we die opmars op 4 juni in Rochefort verder zetten. De derde manche zal op een sterk heuvelachtig parcours alvast een volstrekt andere wedstrijd worden dan wat we in Galmaarden en Verrebroek kregen. Ik ben er echter van overtuigd dat we ook daar over de juiste mensen beschikken om een rol van betekenis te spelen.”
Op 18-5 te Wodedcq behaalde Sven Noels zijn 1ste overwinning van het seizoen bij de Ezc, in diezelfde wedstrijd sprintte Mathias Vanoverberghe zich naar de 3de plaats.
Op 19-5 behaalde Sven Noels opnieuw een podiumplaats. Ditmaal stond hij op het 3de trapje in Moerbeke- Geraardsbergen.
Ook bij de Masters behaalde we verschillende podiumplaatsen:
op 18mei bij de LWU te Destelbergen behaalde Koen Demuynck ondanks kettingproblemen in de sprint een derde plaats, 2 dagen later op 20 mei behaalde hij de 1ste plaats bij de LWU te Knesselare in reeks B.
In diezelfde wedstrijd behaalde Ciske Aneca de 3de plaats in reeks A.
Bij de OVWF In Spiere op 21-5 bij de C+ reeks behaalde Martin Durant de 3de plaats en Anja Nobus de 5de, zij was tevens 2de dame.
Ook het vernoemen waard is de 5de plaats die Anja Nobus reed op 18-5 te Wilsele bij de nationale elite dames.
Voorbije zondag kregen we met de Omloop Markvallei in Herne-Galmaarden de langverwachte opener van de Beker van België voor Elite 2 en U23. Surfend op de golven van de mooie resultaten van de voorbije weken konden we een sterk team aan de start brengen: Niels De Rooze, Jens Vandenbogaerde, Mathias Vanoverberghe, Kenneth Caethoven, Gilles Borra, Sven Noels en onze kersverse West-Vlaamse kampioen Emiel Planckaert. De opdracht leek eenvoudig: resultaat rijden en op die manier meteen ook een rol spelen in het klassement. Maar met 172 starters voor een afstand van 160km over een glooiend parcours in het Pajottenland weet je vooral dat het koersverloop onvoorspelbaar wordt.
Zoals dit jaar wel vaker het geval is geweest was het ook nu lang wachten op afscheiding die naam waardig. Pas toen het eerste wedstrijduur werd gerond, slaagden drie renners erin om een echte ontsnapping tot stand te brengen. Mathias Vanoverberghe toonde andermaal zijn neus voor de juiste ontsnapping want hij was één van de motoren van dit drietal. In twee schuifjes kwamen nog een zestal renners aansluiten.
Ondanks de sterkte van de renners voorop en de controle in het peloton van de ploegen die een mannetje mee hadden, klom de voorsprong van de leiders nooit tot meer dan een veertigtal seconden. Toen de koplopers op 2 ronden van het einde werden gevat leek de wedstrijd op een massasprint af te stevenen. Met een aantal snelle mannen in het team zijn we ook daar niet kansloos. In de hectiek van de laatste ronden in een compacte peloton verloren we echter eerst Gilles Borra in een valpartij en kwam vervolgens ook Mathias in de laatste ronde nog in contact met het asfalt. Ploegleider Rik kon na een snelle fietswissel met eigen ogen zien dat het met de vorm van Mathias nog goed zat: die reed onverstoord terug naar het peloton waar hij meteen naar voor trok om de sprinters nog te kunnen bijstaan.
Het peloton zou finaal maar sprinten voor plek twee. Één renner kon zich met een ultieme uitval nog losmaken uit de groep: Milan Lanhove hield zijn inspanning vol en finishte luttele seconden voor het sprintende peloton. Onze renners konden jammergenoeg hun kansen in de sprint niet verdedigen toen ze collectief ingesloten raakten. Uiteindelijk werd Sven 21e, Niels 41e, Jens 53e, Mathias 86e, Kenneth 103e, en Emiel 107e. In het klassement staat Sven op de 19e plaats. In het ploegenklassement werden we 13e op 25 ploegen.
Ploegleider Rik Roose had gemengde gevoelens achteraf: “Het is geen geheim dat we met ambitie aan deze Beker van België deelnemen dus dan hoop je vooraf dat je na afloop van de eerste manche al meteen mee vooraan kan staan in de klassementen. Doorheen de wedstrijd hebben we ook geen enkel moment gehad waarin we er niet goed voor stonden: eerst hadden we met Mathias één van de juiste mannen mee in de ontsnapping en na de samensmelting hadden we met Niels, Jens en Sven ook drie mooie troeven in handen om in de sprint te kunnen scoren. In die sprint gaat de deur dan op een ongelukkige manier dicht waardoor de kans op een topnotering meteen ging vliegen. Dat is uiteraard onderdeel van de koers, net zoals valpartijen dat jammergenoeg zijn. Ik hoop alvast dat de renners die vielen goed herstellen. Komende zondag staat immers al de tweede manche van deze competitie gepland. Met de Grote Prijs Remo Frit in Verrebroek (deelgemeente van Beveren in Oost-Vlaanderen) krijgen we een razendsnelle wedstrijd in de polders van het Waasland waar de wind doorgaans een bepalende factor speelt. Maar ik ben er vast van overtuigd dat we er weer zullen staan!”
Afgelopen woensdag nam ons team deel aan de jaarlijkse profwedstrijd in Ruddervoorde. De organisatie van de 67e editie van de Sint-Elooisprijs had ook dit keer weer een mooi deelnemersveld aan de start gekregen voor een wedstrijd van ruim 166 kilometer. Onze renners werden geflankeerd door onder andere Edward Theuns, Stan Dewulf, Jens Keukeleire, Jelle Wallays en andere toppers.
Voor ons team kwamen Mathias Vanoverberghe, Kenneth Caethoven, Sven Noels, Lars Van Coppenolle, Maxime Farazijn, Koen Demuynck en belofte Luca De Jaeger aan de start.
Een mooie lentezon inspireerde de renners duidelijk: de snelheid lag vanaf het begin zeer hoog. Dit leidde al na een kilometer of 5 tot een val met een groot aantal renners. Kenneth, Koen en Luca waren bij de slachtoffers van en moesten meteen al achtervolgen. Gelukkig konden ze allen terug de aansluiting met het peloton maken.
In een race waar het tempo nooit echt zakte werd het peloton stelselmatig uitgedund. Uiteindelijk zou onder impuls van latere winnaar Edward Theuns een groep van een 30 tal renners wegrijden. Deze groep vond een goeie samenwerking en mocht zich opmaken om voor de overwinning te strijden. Edward Theuns kon nog eens tonen dat hij over een stel snelle benen beschikt en kaapte de zegebloemen weg voor de neus van de Franse sprinter Samuel Leroux. David Van Der Poel, broer van, vulde het podium aan.
Sven (43e), Mathias (53e) en Koen (83e) eindigden in het peloton tussen nog heel wat mooi volk (Jens Keukeleire, Eli Iserbyt…). Kenneth, Luca, Lars en Maxime hadden net als een 60-tal andere renners eerder de wedstrijd verlaten. Het was alvast een mooie en snelle (+46km/h gemiddeld) generale repetitie voor de eerste manche van de Beker van België die er zondag zit aan te komen.
