Er kwamen 65 renners aan de start om een afstand van 176,4 km af te leggen in 14 ronden over het mooie vernieuwde pacours in en rond Westrozebeke.
Voor ons team aan de start: Kobe Vanoverschelde, Emiel Planckaert, Stijn Moerman, Kobe Henderson, Aiko Muylle en Jelle Van Achter.
Al van in de eerste rondo werd er in een hoog tempo gereden en stond de achterdeur open. Zo moesten Aiko en Jelle, die moest geholpen worden met mechanische pech al vroeg de rol lossen. Heel snel werd er een kopgroep gevormd met een 5tal renners. In schuifjes kwamen er renners bij tot het een groep was van 23. Het peloton kwam nog tot op 10sec na 3/4de wedstrijd maar door het ploegenspel van de ploegen van een aantal leiders kwam er geen hergroepering. 4 renners waaronder Kobe Vanovershelde en Thimothy Dupont, de topfavoriet, waagden zich toch nog aan een achtervolging maar raakten niet meer tot bij de kopgroep.
Uiteindelijk ging de overwinning naar Alex Colman van team Flanders-Baloise, Norman Vantra van team Van Rysel-Robaix werd 2de en Thomas Joseph van Tarteletto-Isorex werd 3de.
Van ons team werd Kobe Vanoverschelde nog 26e, Emiel Planckaert 32e en Kobe Henderson 38e. Stijn Moerman moest ook eerder de wedstrijd verlaten. Het werd een hele zware koers door het warme weer en de hoge snelheid.
Er kwamen 164 renners aan de start om te strijden voor de tricolor. Ze reden een wedstrijd van 157,7 km in 8 ronden van 19,7 km over een vlak parcours met daarin als extra in het totaal 2km kasseien over 2 stroken verdeeld.
Voor ons team werden geselecteerd: Kobe Vanoverschelde, Arne Dierckens, Sven Noels, Lars Van Coppenolle, Emiel Planckaert, Tom Plovie en Tom Acke. Laatst genoemde werd jammer genoeg de avond voor de wedstrijd ziek waardoor starten onmogelijk werd.
Vanaf de eerste ronde werd er heel hard gereden. In de tweede ronde kwam er een ontsnapping tot stand met 5 renners. Daarbij geen enkele topfavoriet. Het peloton liet dus begaan tot op 2 ronden voor het einde, dan werd onder andere door onze ploeg in 1 ronde alles weer samen gebracht.
De renners bereidden zich voor op een massasprint maar toch kon 1 renner, Elias Van Breusegem, op 15 km voor de aankomst nog weg geraken uit het peloton. Op een 3 tal km voor het einde kon ook onze renner Sven Noels nog ontsnappen uit het peloton en op zoek gaan naar de leider, dit mede dankzij het afstoppingswerk van ploegmakker Kobe Vanoverschelde op kop van het peloton.
Sven kwam nog tot op 23sec maar de afstand was te kort om nog tot bij een sterke Van Breusegem te geraken. Sven werd dus heel mooi tweede en vice-kampioen. Het peloton stormde 4sec later over de eindmeet voor de derde plaats waar Jonas Volkaert beslag op legde.
Na een heel sterke wedstrijd van het hele team werd Kobe Vanoverschelde nog 15e, Arne Dierckens 37e, Tom Plovie 114e, Lars Van Coppenolle 122e en Emiel Planckaert 131e.
Achteraf konden beide ploegleiders, de staf en het bestuur alleen maar supertrots zijn. Heel mooi werk van al onze renners met als beloning de zilveren medaille voor Sven. Bij de renners heel kort een kleine ontgoocheling voor de gemiste trui maar ook de wetenschap dat het absoluut geen schande is om tweede te worden na een sterke Vanbreusegem die eveneens 1 van de topfavorieten was.
Bedankt voor de hele fijne tweedaagse en nogmaals proficiat aan jullie allen om jullie ploegkleuren zoveel in de kijker te rijden.
95 deelnemers maakten er van in het begin een harde race van. In een eerste noemenswaardige ontsnapping van een 15-tal renners kregen we Kobe Henderson mee voorin. Toen deze vluchtersgroep terug bij de lurven werd gevat, ging bij Kobe het licht uit. Hij bleek onvoldoende herstel van een voedselvergiftiging in het weekend voor de wedstrijd. Op hetzelfde moment verloren we ook Stijn Moerman die met maaglast te kampen had.
De wedstrijd kwam nooit stil te liggen en toen een kopgroep van 8 zich iets over half wedstrijd on afscheiden en een voorsprong van driekwart minuut bijeen fietste, gingen voor het eerst echt de alarmbellen af. Een groep van 8 tegenaanvallers nam het heft in eigen handen, gevolgd door nog een groep van 16 renners. Het peloton volgde op dat moment al op circa een minuut van de kop van de koers.
In de eerste 3 groepen bleek niemand van ons team een plekje te hebben gevonden. Op een lange rechte strook waar de wind vrij spel had brak het peloton nog in meerdere stukken. Uit die verbrokkeling poogde nog 3 renners om de oversteek naar de voorposten nog te maken. Bij die 3 renners twee van de onzen: Luca De Jaeger en Lowie Degryse. Niemand die een cent gaf voor hun kansen maar na een geweldig exploot overbrugden ze met z’n drieën de kloof van bijna een minuut.
Uit de nieuw samengestelde groep van 35 reed vervolgens in de voorlaatste ronde een groep van 8 man weg, daarbij de onvermoeibare Lowie Degryse. Op het bord van de bookmakers was zijn naam dan al een tijdje doorstreept maar onze eerstejaarsbelofte had nog niet alle kaarten op tafel gelegd. Zijn hoogste troef hield hij nog achter de hand want toen de 8 niet meer werden gegrepen sprintte hij zich nog naar een prachtige derde plaats in zijn eerste belofteninterclub.
Luca – die een belangrijk aandeel had in de terugkeer vooraan van Lowie – legde beslag op een mooie 31e plaats. Aiko Muylle (58e), Andreas Deceuninck (62e) en Jelle Van Achter (64e) reden de zware wedstrijd uit in het peloton.
Kersvers tweede ploegleider Juan was uiteraard uiterst tevreden met de prestatie van zijn jonge manschappen. Het doel van een top 10 werd ruimschoots overtroffen.
Vraag blijft natuurlijk wat er mogelijk was geweest indien er geen scheve situatie had moeten worden rechtgezet in een waanzinnige achtervolging. Maar dat dit een prestatie is om op verder te bouwen is meer dan duidelijk.
, Phil Delgouffe 11
, Luca De Jaeger 31, Aiko Muylle 58, Andreas Deceuninck 62, Jelle Van Achter 64
